Zoals sommige van jullie weten (anderen niet, bij deze dan) ik heb een borderline persoonlijkheidsstoornis. Bij mij is dit vastgesteld in april (2019). In deze blog ga ik vertellen wat BPS juist inhoud, hoe het voor mij is en hoe je me het beste kan steunen hierin. Er is zoveel te vertellen over borderline, ik ga het zeker niet allemaal kunnen vermelden.

Wat is het?

Zoals ik al eerder vermeld heb is borderline een persoonlijkheidsstoornis. Gedachten, gevoelens en gedragingen zijn anders dan wat als “normaal” wordt beschouwd. Mensen met borderline zijn hevig en extreem in zijn/haar gedachten, gevoelens en gedragingen.

Hoe kun je het nog herkennen?

- extreme verlatingsangst:

Krampachtig proberen te voorkomen dat iemand je in de steek laat of juist dat bevorderen.

- zeer impulsief gedrag:

Geld verkwisten, vreetbuien, seks,…

- gevoel van leegte en eenzaamheid

- suïcidale neigingen / zelfverwonding

- dissociatie en paranoïde ideeën:

Het idee buiten werkelijkheid te staan

- instabiele relaties:

De persoon wordt geïdealiseerd of gekleineerd

- sterke stemmingswisselingen:

Ene moment intense woede en ander moment extreem blij (dit duurt meestal maar enkele uren max)

- inadequate, intense woede of moeite om je kwaadheid te beheersen (vb: regelmatige driftbuien, aanhoudende woede,…)

- negatief zelfbeeld of niet weten wie je bent

- zwart-wit denken:

Goed of slecht er is geen tussenin

Wat is borderline voor mij?

Ik herken me heel goed in de symptomen van hierboven. En deze symptomen tonen zich wel dagelijks. Voor vreemden of mensen die ik niet 100% vertrouw hou ik deze symptomen zo hard mogelijk tegen. Omdat ik me ervoor schaam. Ik wil niet zo zijn, ik wil ook “normaal” zijn. Ik heb ook heel veel moeite als mensen zeggen: ik moet u straks iets zeggen / misschien / we zullen wel zien. Nee! Ik moet duidelijkheid hebben en structuur. Anders word het in mijn hoofd een warreboel en pieker ik me dood op dat ene zinnetje. Ik merk ook de kleinste verandering in communicatie. Ik neem alles heel persoonlijk op dus denk direct “dat is weer mijn schuld”. Ik ben ook heel gevoelig voor de kleinste geluiden. Vb: een klok die tikt, mijn kat die zichzelf aan het wassen is,…) dan komt die intenste woede eraan. Ik kan hier over blijven doorgaan. Hopelijk snappen jullie het een beetje. Denk nu niet dat ieder persoon met BPS hetzelfde is. Bij ieder zijn de symptomen in andere maten, en is ook de behandeling anders.

Hoe kan je mij het beste steunen?

- Zeggen wat je van mij verwacht (maar vooral OP GEEN ENKELE MANIER Je stem verheffen, ik hoor elk klein detail)

- bekrachtigen van positief gedrag

- geef geen (goedbedoelde) adviezen.

- informeer je goed

- stel geen te hoge eisen

Als ik paranoïde verschijnselen toon:

- zeggen dat ik veilig ben

- oftewel laat me op de grond liggen of mij een stevige knuffel geven

Hopelijk vinden jullie dit onderwerp wat interessant en hebben jullie iets gehad aan deze korte blog. Als jullie nog vragen hebben stel ze gerust.

Groetjes,

D.