Waar is het toch allemaal mis gegaan met mijn zelfbeeld? Van kinds af aan merkte ik al dat volslank zijn geen pluspunt was. Ik voelde me daar ook veel minderwaardig door. Ik had als kind al veel twijfels als ik wel even goed was als de rest. Samen met nog een vriendin die ik had werden we best wel hard uitgesloten. Wij waren raar en hoorden er dus niet bij. Je weet hoe kinderen zijn, best wel hard.

Toen kwam het middelbaar eraan. Stoer zijn, opvallen en de perfectie na streven. In het 1ste en tweede middelbaar was ik best mollig. Ik voelde me zeer lelijk en onzeker. Als ik in mijn omgeving iets positief over mezelf zei werd het totaal afgebroken. Ook werd ik mentaal afgebroken en neergehaald.

Vanaf het 3de tot 6de middelbaar had een beetje vet maar was eigenlijk niet echt zo heel dik, maar dat zag ik op dat moment zelf niet. Ik voelde me een olifant in de wereld van flamingo’s. Ik voelde enorm minderwaardig en slecht.

In het 7de middelbaar werd ik gepest. Ik wist niet dat mijn zelfwaardering nog lager kon dan dat het al was. Ook een busongeval erbij met littekens dus ook dat hielp niet.

Vanaf ik medicatie nam voor mijn psychische problematiek ben ik beginnen bijkomen en ben ik nu het meest onzeker ooit en het minderwaardigheidsgevoel is nog nooit zo sterk geweest.

Ik heb eigenlijk niet meer te vertellen in deze blog want weet zelf niet goed hoe het komt dat ik zo een extreem laag zelfbeeld heb. Deze keer dus een wat kortere blog. Hopelijk vonden jullie het toch een beetje interessant.

Kusjes,

D.